Gelukkig waren er daar... de hulptroepen! Peti was zo lief om aan te bieden het samen te doen, en nog wel bij haar in huis! Ze heeft een tegelvloer waarop de onderlap goed vastgeplakt kan worden met schilderstape. En de ruimte. Hier in huis met al die sfeervolle en-suite kamertjes en hokjes heb ik daar geen plaats voor, en tape op de houten vloeren...
Dus vanochtend om half tien stond ik, gewapend met een grote wasmand met quilt, hobbs en achterkant en de sandwich-bende, op de stoep, o ja, ik had ook nog onze twee kleine schatjes bij. De sandwich-bende bestaat sinds kort uit een microstitch apparaatje. Dit was toch wel de ultieme gelegenheid om die eens uit te testen, en Peti heeft er ook eentje, dus dan 'schiet' het dubbel hard op. Voor wie het niet kent, microstitch zijn van die kleine plastic dingetjes die je in het groot tegenkomt als je nieuwe kleding koopt, het kaartje zit dan met zo'n plasticje vast. Om je quilt te sandwichen hebben ze hele kleine plasticjes.
Na een uurtje strijken, plakken en leggen lag de quilt keurig strak op de grond.
Eerst maar eens een kopje cappucino drinken met heerlijke zelfgebakken chocolademuffins. Jammie! Daar wil ik trouwens het recept nog van!
Toen aan de slag. Bij het eerste stukje hadden we 'publiek', de jongedame en jongeman wilden kijken... En ook wel meehelpen eigenlijk. Dus hebben ze allebei ook foto's gemaakt én geholpen met inschieten.
Hier zie je de foto's van de pret, enne, is ie wat minder scherp, hij is gemaakt door een mannetje van 3 1/2!
Zo, en nu... quilten maar!