Wat een lekker gevoel is dat toch he, een quilt die het einde nadert. Het maakt ook wel wat melancholisch altijd. Ik weet het nog zo goed, het WOW moment van deze quilt. Het was in Veldhoven tijdens de quilttentoonstelling. En niet die keer dat Di Ford er met haar origineel stond, nee, wat later, toen er weer eentje hing tegenover de stand met de klosjes garen. Ik heb er een hele tijd naar staan kijken en geachte.... wil ik ook. Lapjes gekocht, en toch bleef het een tijdje liggen, dit project. Zo gaat het vaker bij mij. Afmaakdrift gaat meestal voor... In oktober 2014 was de overtuiging er, in september 2015 ben ik eraan begonnen. Ik denk dat ie in een jaar tijd wel af komt! (nou ja... de top dan he!)
Op naar het allerlaatste blok en nog wat puntjes.
de vers-van-de-pers blokken
Ook kocht ik in Zeeland nog een nieuwe quiltring. Op de rommelmarkt notabene. De meneer achter de kraam vroeg of ik wist wat het was. Eh ja. Weet ik...
Het is een quiltring voor op schoot. Langzaamaan begin ik de koningin van de quiltringen te worden geloof ik. Ik heb er een op een standaard, ik heb een hele grote, ik heb een hele kleine, ik heb een ovale voor de randen. Daarbij een quiltbok. En nu dus deze, met schootstuk. Met deze temperaturen is het nog niet gelukt om hem uit te testen.
Hierboven zie je me in actie met de quiltstandaard.
Hieronder een foto van lang geleden, voor als ik niet meer weet wat ik met de quiltringen kan doen.
Het jeukt en kriebelt al de hele tijd om te beginnen aan de nieuw-huisjesquilt. Eerlijk toegeven, zo'n nieuw huis gaat in je hoofd zitten. Omdat de AWS er een prominente plek krijgt voelt dat ook al als werken aan de nieuw-huisjesquilt. Gelukkig is de blauwdruk onze kant op gekomen en blijkt dit een perfect quiltpatroon te zijn!
Hopelijk lukt het me vanavond om daar een zwiertje aan te geven. Want voor lapjes of quilts in de hand is het nu echt te warm.
Liefs!
Nathalie
